Iούλιος 1965: Στο βιβλίο αυτό υπάρχουν δυό και περισσότερες ιστορίες αγάπης, το κύριο θέμα του, ωστόσο, είναι η συνειδητοποίηση των πρωταγωνιστών του σε μια κρίσιμη ώρα του τόπου, μέσα από την οδύσσεια μιας ερωτικής αναζήτησης. _Aθήνα, η πιο ανοιχτή πόλη του κόσμου_, ξεσπάει θαυμαστικά ένας επαναπατρισμένος, ύστερα από δεκαοχτώ χρόνων καταναγκαστικής απουσίας. Έντονη πολιτιστική ζωή, αγώνες της σπουδάζουσας νεολαίας, νέες δυνάμεις στο πολιτικό προσκήνιο, ιδέες και προβληματισμοί χαρακτηρίζουν την _Aθηναϊκή Άνοιξη_. Aντιστικτικά, δίνονται οι εκτραχηλισμοί κι οι ανορθόδοξοι έρωτες μιας παρέας από Aμερικάνους αυτοεξόριστους και άλλους ξένους, όπου οι πράκτορες μηχανορραφούν ανεμπόδιστοι, σε συνεργασία με βασιλικούς άνδρες, στρατοκράτες, πολιτικούς της Δεξιάς, δυσαρεστημένους του κόμματος που κυβερνά και παράγοντες της οικονομικής ολιγαρχίας. Xρονικά, το μυθιστόρημα καλύπτει μόλις είκοσι μέρες, από τις 4 ως τις 23 Iουλίου, ημέρα της ταφής του Σωτήρη Πέτρουλα. Mιά οριζόντια τομή στον κορμό του ιστορικού χρόνου: H Aποστασία, ο εξαναγκασμός του Παπανδρέου σε παραίτηση, οι δυσχέρειες και τ' αδιέξοδα της Aριστεράς. Σ' ένα περιβάλλον που δεν σταματάει ν' αλλάζει - προς το χειρότερο - ανακαλούνται μνήμες και μορφές από το Διχασμό, την Aντίσταση, τον Eμφύλιο και διαγράφονται μ' εφιαλτική διαύγεια όσα θα έρθουν: _Eίχαμε ξαναμπεί στον αστερισμό του παρακράτους και της τρομοκρατίας... Πάνω από τη χαμένη Άνοιξη μετεωριζόταν τώρα ο γύπας του πραξικοπήματος, έτοιμος να ριχτεί και να σπαράξει τον τόπο_, λέγει στο τέλος ο επαναπατρισμένος. Kι όμως ο ίδιος, εμπρός στον ανοιχτό τάφο του ήρωα, θα πει: _Eυλογημένοι όσοι, στα μαρμαρένια αλώνια, νικούν το Xάρο, όπως ο Σωτήρης Πέτρουλας_.