Το έργο του Ιππώνακτα δεν αποτελεί μόνο μια ρωγμή στη γνωστή, από τα αρχαία ακόμη χρόνια, θεώρηση της ποίησης ως εστίας του ψυχοσυναισθηματικού φορτίου του ανθρώπου. Αποτελεί και μια πρόταση για αυτό που μπορεί να χρησιμεύσει ως πρώτη ύλη της, για τα ερεθίσματα εκείνα που δεν προέρχονται από το πνεύμα, αλλά από το σώμα και τις δύο βασικές δυνάμεις που το συνέχουν και το συγκροτούν -την επιθυμία και την ανάγκη. Ο ποιητής αυτός του 6ου π.Χ. αιώνα, που καλλιέργησε συστηματικά αυτό που θα ορίζαμε ως «γήινη» ποίηση, αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση λογοτέχνη ο οποίος διαμόρφωσε, με το έργο του, μια ξεχωριστή περιοχή -θεματική, καλλιτεχνική, μορφολογική, αισθητική- μέσα στο ευρύτερο ποιητικό γίγνεσθαι της συγχρονίας και της διαχρονίας. Το βιβλίο αυτό, που έχει στόχο τη γνωριμία με την ποίηση και την ποιητική του, προσφέρεται για τη διαπίστωση του τρόπου με τον οποίο η τέχνη μπορεί να φτάσει σε αποτελέσματα υψηλά και ακτινοβόλα, ακόμη κι όταν εκκινεί από θέματα «ταπεινά» και «ευτελή».