Η Ιστορία του Ελληνικού κόσμου δεν είναι η ιστορία ενός κοινού λαού που χωράει σε ένα κράτος, αλλά του κόσμου που κινήθηκε στην κοσμοϊστορία ως πλήρες κοσμοσύστημα με θεμέλιο τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό, δηλαδή τις κοινωνίες εν ελευθερία. Είναι μία ιστορία που δεν περιορίζεται στα γεγονότα, αλλά αναδεικνύει τη θεμελιώδη ιδιοσυστασία του ελληνισμού, τις επάλληλες φάσεις που διέδραμε στον ιστορικό χρόνο από τον κρατοκεντρισμό στην οικουμένη, διά της οποίας το ανθρωποκεντρικό γεγονός μετακενώθηκε στην Ευρώπη για να εξέλθει από τον μεσαίωνα και να διαμορφωθεί η νεοτερικότητα. Αποτυπώνει στη διαχρονία του το πανόραμα της εξελικτικής βιολογίας του ανθρώπου, η οποία μπορεί να αποτελέσει γνωστικό οδηγό για την κατανόηση της εποχής μας και το μέλλον της. Στις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα ανακαλύψει πλήθος κοινωνικών φαινομένων που η εποχή μας δεν συνάντησε ακόμη, όπως η διάδοχος της αιρετής μοναρχίας, αντιπροσώπευση και η δημοκρατία, η μετα-κρατοκεντρική οικουμένη με τον ιδιαίτερο τύπο κράτους, την κοσμόπολη. Εξετάζονται παράλληλα η σωρευτική ανάπτυξη της ελευθερίας από την ατομική στην κοινωνική και πολιτική, τα οικονομικά συστήματα που οδήγησαν στη μεταβολή της εξαρτημένης εργασίας σε έργο ή στην απόρριψή της και, ιδίως, στη δημοκρατική τους θέσμιση στον ελληνικό κόσμο. Θα βρει απαντήσεις στο ερώτημα τι προκαλεί την εξέλιξη της ανθρωπότητας, για τον ρόλο της οικονομικής, πολιτικής, επικοινωνιακής, αξιακής παραμέτρου στη διαμόρφωση των συσχετισμών, τις διαδρομές της τέχνης, της επιστήμης, της φιλοσοφίας και των γραμμάτων, τη συνάφειά τους με τις φάσεις που διένυσε ο ελληνισμός και εντέλει πώς από το οικουμενικό έθνος κοσμοσύστημα απέληξε στο ανάπηρο έθνος κράτος.