Και η Κοκκινοσκουφίτσα ρωτάει τον λύκο, σαν να μιλούσε στη γιαγιά της: Γιατί, γιαγιά, ξαναδιαβάζεις αυτά τα παραμύθια, αφού τα ξέρεις απέξω;. Τότε ο λύκος σηκώνεται πάνω και της απαντάει με καθαρή φωνή: Για να μάθω ποιος είμαι!. Η περίφημη φράση ‘‘μια φορά κι έναν καιρό’’ με την οποία αρχίζουν τα παραμύθια, μου θυμίζει την άλλη περίφημη φράση, ‘‘άμπρα κατάμπρα’’, επειδή κάθε μία με τον τρόπο της μας βάζει σ’ έναν κόσμο μαγικό, σ’ έναν κόσμο συναισθημάτων, κι αυτό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και χρήσιμο στη διαδικασία εξέλιξης που ακολουθούμε ως άνθρωποι. Καταπέλτες μοναδικοί, μας ανοίγουν το δρόμο την γνωριμίας με τις αρχές, τις αξίες, τα πιστεύω, τα ήθη και τα έθιμα του πολιτισμού μας. [...] Η αρχική μου ιδέα ήταν να εστιάσω λίγο παραπάνω σε καμιά δεκαπενταριά κλασικά παραμύθια, να τ’ αφηγηθώ εν συντομία με βάση την εξέλιξη και τις αλλαγές που έχουν υποστεί οι πρωτότυπες εκδόσεις τους, και μετά, σε μια δεύτερη ανάγνωση, να τα επεξεργαστώ ξανά. Έτσι, με αφετηρία την πεποίθηση ότι πάντα υπάρχει κάτι παραπάνω για να πάρουμε, θα συνεχίσουμε ν’ ανακαλύπτουμε την ουσία των ιστοριών. Όπως λέει και μια παλιά παροιμία, το σακί με τ’ αλεύρι, όσο και αν το τινάζεις, πάντα στο τέλος θα βγάζει λίγη σκόνη. Τα οκτώ παραμύθια του πρώτου τόμου: Το ασχημόπαπο, Η Σταχτοπούτα, Ο ιπτάμενος ελέφαντας, Η Κοκκινοσκουφίτσα, Έρωτας και Ψυχή, Ο φλαουτίστας του Χάμελιν, Η Ωραία Κοιμωμένη, Η ιστορία του Αδάμ και της Εύας.