Παιδεύομαι να δω τα γεγονότα έξω από την εμπειρία που είχα μέσα σ' αυτά, έξω από τον εαυτό μου που βούλιαζε εντός τους και χανόταν σαν σε κινούμενη άμμο... Δεν ήμουν μάρτυρας της σκέψης σου, Έκτορα. Mόνο το κλειδωμένο σου συρτάρι ήταν, και όσα μου είπε τα μετράω. Ήμουν το μήλο της έριδος ανάμεσα σε δυο άντρες για να δοκιμαστεί η ψυχή, να αντέξει ή να γονατίσει από το χρέος του γδικιωμού. Mόνο που μου έμεινε για πάντα η απορία: τι έγινε στις Aετοφωλιές; Ό,τι συνέβη ήταν ο θρίαμβος ή η παρακμή του μίσους; Ένα συρτάρι, κλειδωμένο ερμητικά, "σπάζει" τη σιωπή του κι αφήνει το άρωμα της μνήμης να εξαγνίσει το παρόν. Aποκαλύπτει τις μυστικές πτυχές μιας ζωής που ακροβατούσε ανάμεσα σε μια βαριά κατάρα και σ' έναν αλησμόνητο έρωτα.