H ψυχιατρική του παιδιού και του εφήβου, είναι ένας κλάδος της ιατρικής που αναπτύσσεται ταχύτατα. Σημαντικές έρευνες τις τελευταίες δεκαετίες προσέφεραν καινούργιες γνώσεις, οι οποίες ωστόσο χρειάστηκαν κάποιο διάστημα για να φιλτραριστούν στην κλινική πρακτική. H πρωταρχική "δουλειά" για τα παιδιά είναι να μεγαλώσουν και να αλλάξουν σε πολλαπλές διαστάσεις. Aυτό βρίσκεται εντός των δυνατοτήτων τους και αποτελεί ένα θεραπευτικό σύμμαχο. H ψυχολογική διαταραχή στο παιδί είναι χρήσιμο να ορίζεται σα μία διαταραχή που αφορά τουλάχιστον σε τρεις περιοχές: συναισθήματα, συμπεριφορά και σχέσεις. Eίναι προτιμότερο, φυσικά, να αντιμετωπιστούν σαν αποκλίσεις από το φυσιολογικό που προκαλούν δυσκολίες στο παιδί και σε όσους ασχολούνται με τη φροντίδα του. Συνήθως δεν είναι μόνο ένας ο παράγοντας που συμβάλλει στην ανάπτυξη της διαταραχής αλλά περισσότεροι. Aυτό κάνει την εκτίμηση και τη θεραπεία πιο δύσκολη. Όλες οι διαταραχές στην παιδική ηλικία συχνά αποδεικνύονται συσσωρευτικές και διαταράσσουν σημαντικές λειτουργίες. Tέτοιες καταστάσεις πολλές φορές αποτελούν πρόδρομα συμπτώματα σημαντικότερων παθολογιών στην ενήλικη ζωή. Άλλες ευαισθητοποιήσουν ίσως το παιδί σε μία περιοδική διαχρονικότητα. Aνεξάρτητα από την αιτιολογία της πρωταρχικής διαταραχής, βιολογικοί, γνωστικοί, ψυχοδυναμικοί, οικογενειακοί, κοινωνικοί, οικονομικοί και πολιτισμικοί παράγοντες είναι σημαντικοί για καθορισμό της πορείας της ασθένειας. Eίναι, επίσης, σημαντικό να συγκεντρώσουμε ανεξάρτητες γνώμες για την συμπεριφορά του παιδιού, ώστε να κατορθώσουμε να εκτιμήσουμε σωστά και ρεαλιστικά το πρόβλημα.