"Μην ανησυχείς. Έχεις τα εικοσάρια σου και τα δεκαεννιάρια σου. "ΔΑΦΝΗ: Και τα κιλάκια μου έχω, ούτε γι' αυτό να ανησυχώ; Αλλά βέβαα, για τους γονείς οι βαθμοί είναι το παν. Από την Πάτρα στην Αθήνα, αυτή η μετακόμιση μου έχει στοιχίσει αρκετά. Κάτι το καινούριο σχολείο, κάτι οι γονείς μου που όλο τσακώνονται, κάτι ο μικρότερος αδερφός μου, ήρθε και έδεσε το γλυκό! Και, σαν να μην μου έφταναν όλ' αυτά, είμαι υποχρεωμένη να γνωρίσω κι αυτή την Αγγελική... "Όχι σαν εσένα, που βγάζεις δεκατέσσερα και ας κάνεις ιδιαίτερα σε όλα τα μαθήματα..." ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Δε με παρατάνε ήσυχη!... 15 και 2, τόσο βγάζω. Γούστο μου και καπέλο μου. Έχω ελεύθερο χρόνο να ζωγραφίζω και να βλέπω τους φίλους μου. Τους φίλους βέβαια που επιλέγω εγώ και όχι αυτούς που μου "προξενεύουν" οι δικοί μου. Όπως αυτή τη Δάφνη, που θα κουβαληθεί τωρα με τη μάνα της... Δάφνη και Αγγελική. Η καλή μαθήτρια και η επαναστάτρια. Γνωρίζονται και γίνονται αχώριστες φίλες, Τοσο διαφορετικές, αλλά κατα βάθος ίδιες... Με τσαμπουκά και ευαισθησία, διάβασμα και κοπάνες, κόντρες με τους καθηγητές και τους γονείς, πρώτα καρδιοχτύπια και κρυφά ραντεβού, περνούν μαζί την εφηβεία. Λίγο πρίν από τα 18, η ζωή είναι μπροστά τους!