Οι Λοξοί δρόµοι είναι ένα πολυπρόσωπο θεατρικό έργο. Πολυ­πρόσωπο, µε την έννοια ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο υποδύεται µια γυναίκα, η οποία περιδιαβάζει σπουδαίους γυναικείους ρόλους του διεθνούς θεατρικού ρεπερτορίου (Ευριπίδης, Σαίξπηρ, Ίψεν, Στρίντµπεργκ, Ουίλλιαµς) υποβοηθούµενη επί σκηνής από έναν πλαστό «σκηνοθέτη» που την ακοµπανιάρει καθ’ υπόδειξίν της. Περιέργως, προκύπτει σχεδόν µια ταύτιση µε τη σηµερινή πραγµατικότητα, έτσι ώστε ο θεατής να σκεφτεί προβλήµατα και καταστάσεις που µας αφορούν. To Δέντρο είναι µια περίεργη ιστορία που εκτυλίσσεται στη διάρκεια µιας µέρας. Όνειρο και πραγµατικότητα αντιµέτωπα. Το «αλλού» παίζει το παιχνίδι του «εδώ» και το «άλλοτε» το παιχνίδι του «τώρα». Λίγο Μπέκετ, λίγο Ιονέσκο. Λίγο Το µάθηµα, λίγο Α, οι ευτυχισµένες µέρες. Δύο µεσήλικοι άντρες στη µέση του πουθενά, ένα δέντρο, ένα ποτιστήρι και µια αδιάκοπη παρέλαση ανθρώπων που δείχνουν σχετικοί ή άσχετοι. Έως που πέφτει η νύχτα.