Δεκατέσσερις ιστορίες από την ελληνική παράδοση που δείχνουν την ανάγκη του ανθρώπου να ερμηνεύει τον κόσμο σύμφωνα με τα δικά του μέτρα και συναισθήματα. Τα χρόνια τα παλιά, οι νύχτες στις εξοχές κατοικούνταν από φοβερά πλάσματα όπως οι ανασκελάδες, τα σμερδάκια ή τα διαβόλια και τα τελώνια, που καραδοκούσαν να βλάψουν όσους είχαν αποξεχαστεί στην ύπαιθρο. Και στους οικισμούς, όμως, ο κόσμος γινόταν πολύ επικίνδυνος τις νύχτες, ειδικά όταν έβγαιναν τίποτα βρικόλακες ή φαντάσματα ή αν τύχαινε να ζούνε στρίγκλες στο χωριό. Δίχως να ξεχνάμε τον Βραχνά ή την Πανούκλα, που μόνο οι μάγισσες και οι ζουδιάρηδες μπορούσαν να κάνουν καλά...