Δράμα σε πέντε πράξεις και είκοσι οχτώ σκηνές. Τον Μάκβεθ του Σαίξπηρ διαβάσαμε με μεγάλη ευχαρίστηση στην υποδειγματική και βαθύτατη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά. Ο Μάκβεθ είναι η συντομότερη τραγωδία του Σαίξπηρ. Συνίσταται στις πέντε πράξεις ενός "εφιάλτη", που αρχίζουν και τελειώνουν εν ριπή οφθαλμού. Ο Μάκβεθ είναι στρατηγός στον στρατό του Σκότου βασιλιά Ντάνκαν και θέλει να καταλάβει την εξουσία· για να το πετύχει αυτό θα διαπράξει μια σειρά από φόνους -τον έναν μετά τον άλλον-, ύστερα από προτροπή της γυναίκας του, της Λαίδης Μάκβεθ. Στο τέλος της τραγωδίας θα πεθάνει από το χέρι του ευγενούς Μάκνταφ, αφού οι φόνοι του θα έχουν αποκαλυφθεί. Ο Μάκβεθ έχει καταπνίξει μια επανάσταση και είναι δυνατόν να γίνει βασιλιάς, και έτσι πρέπει να γίνει - επιταγή της μοίρας. Δολοφονεί γι' αυτόν τον λόγο τον νόμιμο ηγεμόνα Ντάνκαν. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό· πρέπει να δολοφονήσει και τους μάρτυρες του εγκλήματος αλλά και όσους υποψιάζονται κάτι γι' αυτό, κι όχι μόνον αυτούς αλλά και τους γιους και τους φίλους εκείνων που δολοφόνησε. Τελικά πρέπει να σκοτώσει τους πάντες, γιατί όλοι είναι εναντίον του. Ήταν ένα πεπρωμένο που ο ίδιος δεν επέλεξε - το αποφάσισαν οι πανούργες μάγισσες, οι μοίρες, και του το επιβάλλουν, απόφαση που θα υλοποιηθεί μέσα από τη μεσολάβηση της γυναίκας του Λαίδης Μάκβεθ, δημιουργώντας έτσι ακόμη έναν καταραμένο ανάμεσα στους τόσους μεταξύ των δυστυχισμένων που έζησαν - και που θα ζήσουν. Το θέμα της εξουσίας είναι το κεντρικό στην εν λόγω τραγωδία, με το οποίο συνέχονται και τα άλλα θέματα του έργου, που είναι ο φόνος και ο φόβος. Όλα μαζί συνθέτουν ένα ερώτημα που απασχόλησε τους ανθρώπους από καταβολής κόσμου: το θέμα του πεπρωμένου. Ο Μάκβεθ δεν είναι πραγματικό πρόσωπο, μα μια φιγούρα που υποβαστάζει το ασήκωτο πεπρωμένο της τελικής κατάρρευσης ύστερα από μια τραγική κορύφωση και φριχτό μαρτύριο του ίδιου του Μάκβεθ. [...] (Δήμος Μαρουδής, Ελευθεροτυπία, 28/8/2009)