Μου ζητάς, αγαπητέ μου φίλε, να σου μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από την Αφρική, να σου γράψω για τις περιπέτειές μου, μα πάνω απ' όλα για τις ερωτικές ιστορίες μου σ' αυτή την ήπειρο που από καιρό με είχε μαγέψει. Θυμάμαι πόσο αστειευόσουν με τους "σκουρόδερμους έρωτες", όπως τους απο-καλούσες, λέγοντάς μου πως με βλέπεις να επιστρέφω μια μέρα συνοδευόμενος από κάποια πανύψηλη εβένινη ύπαρξη με κίτρινο μεταξωτό φουλάρι στα μαλλιά και ζωηρόχρωμη ενδυμασία. Θα πάρουν κάποια στιγμή σειρά και οι γαζέλες της μαυριτανικής ερήμου, μην αμφιβάλλεις καθόλου γι' αυτό. Άλλωστε, έχω δει κάμποσες από δαύτες που μου 'χουν ανάψει τον πόθο να βουτήξω την πένα μου και στο δικό τους μελάνι. Για την ώρα, όμως, είμαι απασχολημένος με κάτι καλύτερο και απροσδόκητα αυθεντικό! Στην τελευταία σου επιστολή έγραφες: "Αν ξέρω πώς βιώνει τον έρωτα ένας λαός, τότε τον ξέρω αρκετά καλά ώστε να τον περιγράψω, ακόμη και αν δεν τον έχω δει ποτέ στη ζωή μου". Μάθε λοιπόν, φίλε μου, πως εδώ οι άνθρωποι ερωτεύονται ξέφρενα. Από την πρώτη κιόλας στιγμή νιώθεις να σε διατρέχει ένα ρίγος έξαψης, να σε κυριεύει ένας αναβρασμός, μία αιφνίδια όξυνση των επιθυμιών, μία διαρκής υπερένταση που ερεθίζει τις ορέξεις και τις αισθήσεις μέχρις εξουθενώσεως, από την απλή επαφή των χεριών έως εκείνη την άλογη παρόρμηση που σε ωθεί στις πιο ακατονόμαστες πράξεις.