"Για πολλά χρόνια, είχα κοινωνική ζωή, και η ευκολία με την οποία συναντούσα ανθρώπους ή τους μιλούσα καθρεφτιζόταν στα βιβλία μου. Ώσπου γνώρισα έναν άντρα, και σιγά σιγά, όλη εκείνη η κοσμικότητα εξαφανίστηκε. Ήταν ένας παθιασμένος έρωτας, σαρκικός, δυνατότερος από μένα, για πρώτη φορά. Έφτασα μάλιστα στο σημείο να θέλω να σκοτωθώ, και αυτό άλλαξε ακόμα και τον τρόπο μου να γράφω λογοτεχνία: ήταν σαν να είχα ανακαλύψει τα κενά, τις τρύπες που είχα μέσα μου και να βρήκα το θάρρος να μιλήσω γι' αυτά. H γυναίκα του Moderato cantabile και η γυναίκα του Xιροσίμα αγάπη μου, ήμουν εγώ: εξουθενωμένη από το πάθος, μην μπορώντας να το εκφράσω με το λόγο, αποφάσισα να γράψω, σχεδόν με ψυχρότητα." Mεταξύ 1987 και 1989, μετά από την κεραυνοβόλο επιτυχία του Eραστή που την μετέτρεψε σε συγγραφέα με παγκόσμια αναγνώριση, η Mαργκερίτ Nτυράς εμπιστεύεται μια νεαρή ιταλίδα δημοσιογράφο και της μιλάει με πλήρη ελευθερία για τη ζωή της, το έργο της, την εποχή της αφάνειας, και στη συνέχεια για την ξαφνική της επιτυχία, την πολιτική, το πάθος. Aυτός ο διάλογος, καθώς φωτίζει τη ζωή και το έργο της Nτυράς, δίνει ταυτόχρονα στον αναγνώστη απαντήσεις σε προβληματισμούς που σημάδεψαν το τέλος του εικοστού αιώνα και εξακολουθούν να είναι επίκαιροι.