Κάθε άνθρωπος διαθέτει το δικό του προσωπικό «αποτύπωμα». Προσλαμβάνοντας μια εμπειρία και έχοντας ως βάση τις προϋπάρχουσες σχετικές εμπειρίες του, κατανοεί και επιλέγει τις νέες έννοιες, διαθέτοντας αυτονομία επιλογής. Έτσι, αντιλαμβάνεται διαφορετικά το ίδιο μουσικό έργο, τον ίδιο ζωγραφικό πίνακα, ή ακόμα την ίδια πολιτική άποψη. […] Η κατάληξη άραγε των εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης θα είναι ένα ρομποτικό χάος με κυριαρχία του απρόσωπου, περιορισμό της επιστημονικής οξυδέρκειας και αποπροσωποποίηση της ιατρικής φροντίδας; Η τεχνολογία από μόνη της δεν είναι ούτε καλή, ούτε κακή, ούτε ουδέτερη. Ο άνθρωπος είναι αυτός που την τροποποιεί και τη μεταλλάσσει ανάλογα με τις ενέργειές του.