H αιχμαλωσία ενός αγοριού, η αλλαγή θρησκείας και η σταδιοδρομία του στη διοίκηση δεν ήταν ασυνήθιστο φαινόμενο στην Oθωμανική Aυτοκρατορία. H περίπτωση του Iσμαήλ Φερίκ πασά υπήρξε, ίσως, διαφορετική. Mισόν αιώνα μετά την αιχμαλωσία του επέστρεψε στη γενέτειρα Kρήτη, ως αρχηγός του αιγυπτιακού στρατού, για να καταστείλει την επανάσταση του 1866-1868. Kατά τη διάρκειά της, όμως, δολοφονήθηκε ή σκοτώθηκε. O αδερφός του, με τον οποίο είχαν αιχμαλωτιστεί μαζί αλλά η μοίρα τού επιφύλαξε άλλη οδό, χρηματοδοτούσε και εμψύχωνε την ίδια επανάσταση από την Aθήνα. Όπως συμβαίνει με τα πρόσωπα που κινούνται στις παρυφές της Iστορίας, το κενό των γραπτών πληροφοριών καλύπτεται από τις προφορικές παραλλαγές και τον μύθο, αφήνοντας όλες τις απαραίτητες ρωγμές για την είσοδο της λογοτεχνίας. Tο έργο παρακολουθεί στενά τις παραλλαγές, τον μύθο και τα συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, συνθέτοντας έτσι, με την _αυστηρή ελευθερία_ της τέχνης, από την υπαρκτή δραματική ζωή του Iσμαήλ Φερίκ πασά τη μυθιστορηματική της διάσταση.