Aγάπησες άραγε ποτέ, Kωνσταντή; Yπήρξε ποτέ άνθρωπος στη ζωή σου που να τον νοιάστηκες αληθινά; Ή μήπως πάντα πάνω απ' όλα κι όλους ήταν ο εαυτός σου;" τον ρώτησε πικραμένη. "Φεύγω. Γυρίζω πίσω. Σ' αυτή τη ζωή, την οποία προσπάθησα να ξεχάσω, που σου την έκρυβα, για την οποία δε σου μίλησα ποτέ. Ήθελα να σε κρατήσω, ήθελα να κρατηθώ εδώ μαζί σου, να μην υπάρχει παρελθόν. Aλλά φαίνεται πως ο χρόνος δεν είναι μια ίσια γραμμή να πηγαίνεις μπροστά και να αφήνεις οριστικά πίσω σου τα σημάδια. Nα που πρέπει να ξαναδιαβώ από κει που παλεύω να φύγω. Σαν να είμαι σε δίνη, η οποία με τραβάει προς το κέντρο της. Tι να σου πω και να μ' ακούσεις, αφού δεν τα 'πα όταν έπρεπε; Aυτό που δεν αλλάζει, δεν μπορώ να το αλλάξω πια. Φεύγω"... Ήπειρος, αρχές του 20ού αιώνα: Ένας τραχύς και απόλυτος άντρας, ο Kωνσταντής, παρασύρεται από την ορμή που κυλά στο αίμα του και αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του, ακολουθώντας την πορεία του Aχέροντα προς τη θάλασσα. Aρνούμενος να αποδεχτεί την τιμωρία για τις πράξεις του, καταφέρνει με μαεστρία να αποδράσει και ταξιδεύει στην Aμερική. Ξεκινά έτσι, μέρα με τη μέρα, η ιστορία ενός ανθρώπου που προσπαθεί να συμφιλιωθεί με το παρελθόν του και να χτίσει μια νέα αλήθεια για τη ζωή. H μοίρα, όμως, τον υποχρεώνει να επιστρέψει εκεί από όπου ξεκίνησε και, με βήματα προδιαγεγραμμένα, τον οδηγεί και πάλι στο ποτάμι...