Η μια ωμή δολοφονία διαδέχεται την άλλη, διαταράσσοντας όλες τις ισορροπίες μιας φιλήσυχης, τακτοποιημένης γερμανικής πόλης και τις ζωές των ανύποπτων, ευσεβών κατοίκων της. Οι φόνοι συνεχίζονται χωρίς καμιά προφανή αιτία και χωρίς κανένα στοιχείο που να υποδεικνύει τους δράστες, εδραιώνοντας ένα καθεστώς τρόμου που μοιάζει αδιανόητο για μια ευνομούμενη κοινωνία. Είναι όμως τα πράγματα ακριβώς έτσι; Ο Τόμας ντε Κουίνσι ανοίγει με το νυστέρι του Εκδικητή το μαλακό υπογάστριο του «πολιτισμένου» δυτικού κόσμου και αναζητά λαχανιασμένα τα ίχνη των ενόχων, εγκαινιάζοντας θριαμβευτικά το λογοτεχνικό είδος του κατάμαυρου μυστηρίου και του θρίλερ. Μια από τις πιο ιδιοσυγκρασιακές –και περίτεχνες– πένες του 19ου αιώνα, ο Τόμας ντε Κουίνσι (Μάντσεστερ, 1785-Εδιμβούργο, 1859) έγινε δεκτός από τα 15 του στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου απέτυχε μεν να πάρει πτυχίο αλλά ανακάλυψε το όπιο που θα τον συντρόφευε σχεδόν σε όλη του τη ζωή. Μ’ ένα ευρύτατο φάσμα ενδιαφερόντων και ενασχόληση με ποικίλα γνωστικά πεδία, συνέγραψε πλήθος δοκιμίων, ιστορικών μελετών, λογοτεχνικών κριτικών και βιογραφικών πορτρέτων. Έγινε διάσημος για τις περίφημες Εξομολογήσεις ενός Άγγλου οπιομανούς (1821) και κατόπιν αγαπημένος συγγραφέας για τον Σαρλ Μποντλέρ, τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες και πολλούς ακόμη σπουδαίους συγγραφείς και καλλιτέχνες.