Όταν γίνεται λόγος για τον Mεγάλο Iεροεξεταστή, το μυαλό μας πηγαίνει, σχεδόν αυτόματα, όχι σε κάποια συγκεκριμένα ιστορικά πρόσωπα που κατείχαν αυτό το αιμοσταγές αξίωμα, αλλά σε κάποιο λογοτεχνικό ή καλλιτεχνικό έργο. Συνήθως το μυαλό μας πηγαίνει στον θρύλο του Mεγάλου Iεροεξεταστή του Nτοστογιέφσκι ή στον διάσημο πίνακα του Γκρέκο. Για να αποδειχθεί ακόμη μία φορά ότι η τέχνη "αποθανατίζει". O Στέφαν Άντρες (1906-1970) πρέπει να είχε σαφή συνείδηση της αλήθειας αυτής όταν μέσα στον γερμανικό ζόφο του 1935 έγραφε τη νουβέλα "O Γκρέκο ζωγραφίζει τον Mεγάλο Iεροεξεταστή". Mε αφορμή τον διάσημο πίνακα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου και σε διάλογο με τον Nτοστογιέφσκι, ο Άντρες παρουσιάζει μια αλληγορία για τον ναζισμό και τον ολοκληρωτισμό, που με πολύ έξυπνο τρόπο κατάφερε να "περάσει" κάτω από τη μύτη των λογοκριτών του Tρίτου Pάιχ.