Οι ιστορίες ήταν πολλές, άλλοτε διαφορετικές, άλλοτε πάντα ίδιες, µα όλες τους άρχιζαν το µακρινό 1938. Όλες τους έκαναν λόγο για ένα σπίτι και έναν κήπο. Όλες τους έκαναν λόγο για µια ανθισµένη πικροδάφνη. Στην Καρμπονάρα, ένα μικρό, παραθαλάσσιο χωριό κοντά στο Μπάρι, μια πικροδάφνη θα σημαδέψει τα όνειρα και τα βάσανα της οικογένειας Βεντρέλλα. Τη φύτεψε στον κήπο του σπιτιού του ο Αγκοστίνο, άντρας ευγενικός και καλόκαρδος, όταν έφερε από τη μακρινή Τσερινιόλα τη γυναίκα του την Ανίτα, γνωστή σε όλους ως «Μαρτζάλα», η γητεύτρα με τις μαγικές δυνάμεις. Πανέμορφη και αγέρωχη, ικανή με τα βότανα και τα θαυματουργά της χέρια να απαλύνει κάθε λογής πόνο, η Μαρτζάλα διαφεντεύει το βασίλειο της κουζίνας της αλλά και τη ζωή των τριών θυγατέρων της: της πρωτότοκης Ροζέττα, απόμακρης και επιβλητικής όπως εκείνη, της ντροπαλής Κορνέλια, με την αριστοκρατική ομορφιά και τα κοκκινωπά, στο χρώμα του μελιού, μαλλιά, και της μικρότερης Ντιαμάντε, του ατίθασου αγοροκόριτσου που ονειρεύεται να ζήσει ελεύθερη από κανόνες. Ανάμεσα σε κατσαρολικά και ευωδιαστά αρώματα από καραμελωμένα λεμόνια και πεντανόστιμες σάλτσες, με τις ζωηρές φωνές των γυναικών της γειτονιάς να επιδίδονται στο καθημερινό τους κουτσομπολιό, η Μαρτζάλα μοιράζει καθήκοντα και διαταγές, πικρόχολα σχόλια και τιμωρίες, θέλοντας να διδάξει τις κόρες της τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, σύζυγος, μητέρα. Στα δύσκολα χρόνια που ακολουθούν μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Αγκοστίνο, και ενώ ο πόλεμος ρίχνει βαριά τη σκιά του, η Μαρτζάλα, με τα πόδια γερά στη γη και βλέμμα αυστηρό, που σχεδόν ποτέ δεν παραδίνεται στην τρυφερότητα, θα διδάξει στις κόρες της και την τέχνη της επιβίωσης απέναντι στο πιο απρόβλεπτο πεπρωμένο… Με νοσταλγική διάθεση και µια γραφή παθιασµένη και τραχιά συγχρόνως, η Ρόζα Βεντρέλλα, «η Φερράντε του Μπάρι», µας χαρίζει ένα δυνατό οικογενειακό έπος αντοχής και αφοσίωσης. Μια αλησµόνητη ιστορία για τη γυναικεία µοίρα και κληρονοµιά, για τη σχέση µητέρας κόρης, για τις αθέατες επαναστάσεις που ορίζουν