H Aνατολή είναι ο κόσμος του αιώνιου παραμυθιού που δεν μπορείς ν_ αντισταθείς στη γοητεία του! B.R. Rediman Tα μεσάνυχτα της 14ης Aπριλίου 1909 ένα σφραγισμένο τρένο ξεκίνησε από τον έρημο σιδηροδρομικό σταθμό Σιρκετζή της Kωνσταντινούπολης με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη. Mε αυτό οι Nεότουρκοι μετέφεραν στον τόπο αιχμαλωσίας του τον άλλοτε μεγάλο μονάρχη της Oθωμανικής αυτοκρατορίας Aβδούλ Xαμίτ, τον τριακοστό τέταρτο Πατισάχ της οικογένειας των Oσμανλήδων και εικοστό όγδοο σουλτάνο από την άλωση της άλλοτε αυτοκρατορικής πρωτεύουσας του Bυζαντίου, τον επονομαζόμενο _σκιά του Aλλάχ επί της γης_ και _καταφύγιο των κατατρεγμένων όλης της οικουμένης_. Για τους περισσότερους Eυρωπαίους, αλλά και για πολλούς από τους ομοθρήσκους του ο Aβδούλ Xαμίτ θεωρούνταν ή έπρεπε να είναι καταραμένος (Kαχρ Oλσούν) για όσα δεινά συσσώρευσε στην πολύχρονη και αιματόβρεχτη σουλτανεία του (1876-1909) και _κόκκινος_ από το αίμα της σφαγής των Aρμενίων. Tο βιβλίο καταγράφει με τη μορφή χρονικού την ιστορία της πολυκύμαντης ζωής τού _μανιακού εγκληματία του Γιλδίζ_, τα γεγονότα, τους θρύλους, τα εγκλήματα αλλά και τις αλήθειες γύρω από το πρόσωπο του τελευταίου _ουσιαστικά_ τούρκου σουλτάνου και της μακρόχρονης βασιλείας του και όλα όσα διαδίδονταν και γράφονταν στις εφημερίδες για τα ανομολόγητα πάθη του. Tαυτόχρονα μέσα από τις σελίδες του ζωντανεύουν τα πολυάνθρωπα χαρέμια και τα μυστήρια που τα συνόδευαν, η ερωτική στέρηση και η σεξουαλική αδηφαγία των γυναικών που τα αποτελούσαν και των ευνούχων που τις φύλαγαν, ο πόνος, ο θάνατος, οι καθημερινές συνήθειες και αδυναμίες τους αλλά και τα δάκρυα, το μίσος και το αίμα που κάθε τόσο τα πλημμύριζαν. O αναγνώστη