«Τις φορές που έτυχε να προσπεράσει γυναίκες μόνες, παρατήρησε πώς, εκτός του ότι προχωρούσαν ξυστά στους τοίχους, έτρεμαν και είχαν την επιθυμία να το βάλουν στα πόδια στην παραμικρότερη ύποπτη κίνηση ή και να καλέσουν βοήθεια. Μέσα σε έξι μήνες, πέντε γυναίκες που, όπως αυτές, επέστρεφαν σπίτι τους ή πήγαιναν σε μια φίλη, πέντε γυναίκες που περπατούσαν στους δρόμους του Παρισιού, έπεσαν θύματα του ίδιου δολοφόνου. Και πράγμα περίεργο, τα πέντε εγκλήματα έγιναν σε ένα μόνο Διαμέρισμα από τα είκοσι του Παρισιού, στο 18ο, στη Μονμάρτρη, και όχι απλώς στο ίδιο Διαμέρισμα αλλά και στην ίδια γειτονιά, σε μία πολύ περιορισμένη περιοχή που θα μπορούσε να οριοθετηθεί από τις τέσσερις στάσεις του μετρό: Λαμάρκ, Αμπές, Πλας Μπλανς και Πλας Κλισύ. Τα ονόματα των θυμάτων, των οδών που έγιναν οι δολοφονίες, οι ώρες επίσης, είχαν γίνει γνωστά στους αναγνώστες των εφημερίδων και για τον Μαιγκρέ κατάντησαν πραγματικός εφιάλτης.» Ο Σιμενόν στήνει στο παρόν μυθιστόρημα μία από τις συγκλονιστικότερες και πιο λεπτές περιγραφές της συμπεριφοράς ενός σήριαλ κίλλερ στο Παρίσι του 1955. Πέντε νέες γυναίκες δολοφονούνται στο διάστημα ενός εξαμήνου, στην ίδια γειτονιά της Μονμάρτρης. Πραγματικός εφιάλτης για τον επιθεωρητή Μαιγκρέ και τους συνεργάτες του στο Εγκληματολογικό. Και ο κόσμος ζει αναστατωμένος, μέσα στον τρόμο, ανήσυχος με τα δημοσιεύματα και τις εικασίες του Τύπου. Ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία με τον Μαιγκρέ, "Ο Μαιγκρέ στήνει παγίδα" έγινε ταινία το 1958 από τον Jean Delannoy με τον Jean Gabin στο ρόλο του επιθεωρητή. Ξαναγυρίστηκε το 2016 με πρωταγωνιστή τον Rowan Atkinson. Η ιστορία αυτή μπορεί να διαβαστεί παράλληλα με τους "Δαίμονες του πιλοποιού", ένα από τα σπουδαία «σκληρά μυθιστορήματα» του Σιμενόν, χωρίς τον Μαιγκρέ, που πραγματεύεται και αυτό έναν κατά συρροή δολοφόνο.