"Τι πολύτιμο λουλούδι είναι η φιλία. Δίχως δαύτη, ακόμα και ένας ισχυρός άντρας είναι αδύνατον να ζήσει για πολύ. Η καρδιά χρειάζεται μια αδελφική, έμπιστη καρδιά, ένα μικρό ξέφωτο στο δάσος, ένα μέρος όπου μπορεί να αναπαυτεί και να ξαπλώσει και να κουβεντιάσει". Ο Robert Walser ενδύεται την περσόνα ενός μαθητή που δεν ζει πια και γράφει για όλα όσα τον απασχολούν αποτυπώνοντας την ομορφιά σε κάθε της εκδοχή. Η ματιά του στέκεται στις παιχνιδιάρικες φλόγες της πυρκαγιάς, στο νοτισμένο από το γκρίζο πέπλο της βροχής ελατόδασος, στο μοναχικό λιβάδι στην πλαγιά του βουνού. Λόγος λυρικός, απλός, που ισορροπεί ανάμεσα στην αφέλεια και την ειρωνεία, στην αδεξιότητα και τη δεξιοτεχνία και που καταπιάνεται με τα μεγάλα θέματα: φιλία, φτώχεια, ανθρωπιά, αγάπη, φύση, μοναξιά.