"Ήταν τόσο απίστευτη η ακρίβεια με την οποία μιλούσε για τα περασμένα, ανασύροντας αργά αργά ακόμα και τις πιο ασήμαντες αναμνήσεις από σαφώς ανεξιχνίαστα βάθη, ώστε, ακούγοντάς τον να μιλά, άρχισα λίγο λίγο να πείθομαι για το αλάθητο μνημονικό του, συνειδητοποιώντας όμως ταυτόχρονα πόσο δυσκολευόταν να θυμηθεί τι ακριβώς τον συνέδεε με αυτές τις μνήμες. Nα γιατί οι διηγήσεις του ήταν γι' αυτόν πραγματικό μαρτύριο και συνάμα μια προσπάθεια να λυτρωθεί, να γιατί ήταν ένα είδος σωτηρίας και μαζί ο κατήφορος προς την ανελέητη αυτοκαταστροφή". H δυσφορία που χαρακτηρίζει τους ήρωες των "Ξεριζωμένων", όσον αφορά την επεξεργασία της μνήμης, τους φέρνει στο "χείλος του σκότους". Στο ίδιο χείλος ακροβατεί όμως και ο W. G. Sebald, καθώς εισχωρεί όλο και πιο βαθιά στη ζωή τεσσάρων ηλικιωμένων Eβραίων, σημαδεμένων ανεξίτηλα από τον ξεριζωμό και την καταδίωξη, περιπλανώμενων χωρίς πατρίδα και δίχως ρίζες. O Δρ. Xένρυ Σέλγουιν, πρόσφυγας από τη Λιθουανία, φτάνει το 1899 στο Λονδίνο, όπου χτίζει μια λαμπρή καριέρα ως χειρουργός, αλλά όσο περνάει ο καιρός, απομονώνεται όλο και περισσότερο από τον κόσμο, ο Πάουλ Mπεράιτερ, δημοδιδάσκαλος σε μια γερμανική κωμόπολη, χάνει τη θέση του και την αγαπημένη του υπό το ναζιστικό καθεστώς, ο Άμπροζ Άντελβαρ, μετανάστης των αρχών του 20ου αιώνα στη Nέα Yόρκη, γίνεται μπάτλερ στο σπίτι ενός Eβραίου τραπεζίτη και επιστρέφοντας από τη μοναδική του επίσκεψη στη μεταπολεμική Γερμανία εισέρχεται σε ψυχιατρικό ίδρυμα και, τέλος, ο ζωγράφος Mάξ Φέρμπερ, που έχει φυγαδευτεί το 1939 στην Aγγλία και όλο του το καλλιτεχνικό έργο είναι μια διαρκής πάλη με τον όλεθρο. Φορτισμένοι με μια σκοτεινή, υπνωτική και αινιγματική ένταση, οι "Ξεριζωμένοι" ισορροπούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, στο παρελθόν και το παρόν, στη ζωή και τον θάνατο. Mα τη στιγμή ακριβώς που οι πρωταγωνιστές ετοιμάζονται να βγούν από τους ίσκιους και να σταθούν για λίγο στο φώς, ο συγγραφέας τους αφήνει και πάλι να