Οι "Κιβδηλοποιοί" αποτελούν σημαντική καμπή στη ζωή και τη σταδιοδρομία του Ζιντ, κορυφαία στιγμή στην πορεία διαμόρφωσης του μυθοπλαστικού κόσμου του. Διχασμένος μεταξύ της επιθυμίας του για ένα έργο πληθωρικό, τροφοδοτούμενο απ’ όλα όσα προσφέρει η ζωή, και εκείνης για ένα έργο αποκαθαρμένο μάλλον παρά "καθαρό", ο Ζιντ θα συνθέσει τελικά ένα έργο που συνιστά μείζον σημείο αναφοράς στην ιστορία του μυθιστορήματος. Προσφέροντας έτσι ένα ευρύ φάσμα μυθιστορηματικών μεθόδων και προσεγγίσεων, οι "Κιβδηλοποιοί" άσκησαν βαθιά επίδραση σε ουκ ολίγα μεταγενέστερα μυθιστορήματα. Ήταν ένα είδος φόρου τιμής, όταν, το 1948, στον πρόλογό του στο Portrait d’un inconnu της Nathalie Sarraute, ο Σαρτρ έγραφε ότι μετά τους Κιβδηλοποιούς, όπως και μετά τον Ναμπόκοφ και τον Evelyn Waugh, το μυθιστόρημα επιμένει να "αμφισβητεί τον εαυτό του" και "να αναστοχάζεται την ίδια του την υπόσταση".