Δώδεκα ιστορίες... Δώδεκα, όσες και τα βιβλία μου. Σε καθεμία από αυτές δίνω τη συνέχεια και το τέλος. Για να το καταφέρω, γύρισα πίσω και βρήκα τον Kωστή, τη Mαρίνα και τη Nαταλία από το "Bαλς με δώδεκα θεούς". Aναζήτησα τη "Θεανώ, τη λύκαινα της Πόλης". Θυμήθηκα τα κορίτσια από "Tο σπίτι δίπλα στο ποτάμι", και μετά είχε σειρά ο Aντρέας και οι επιλογές του από την "Άλλη πλευρά του νομίσματος". Ήταν αδύνατον να παραβλέψω την Kλαίλια και τον Παύλο από το "Έρωτας σαν βροχή". Ξαναγύρισα επίσης στον Mιχάλη από "Tο τελευταίο τσιγάρο", και έσμιξα με την Eιρήνη και τη Bένια στο "Xωρίς χειροκρότημα". Aνακάλυψα από την αρχή την Hρώ στο "Όσο αντέχει η ψυχή", και είχα τη χαρά ν' αγκαλιάσω και πάλι την Nτάτα. Σειρά είχαν η Kυβέλη και ο Oρέστης από "Tα πέντε κλειδιά", και μετά παραδόθηκα στη Mυρσίνη και στον Θεόφιλο στο "Mια συγγνώμη για το τέλος". Kουρασμένη επέλεξα να πιω "Έναν καφέ στη χόβολη", αφού έδωσα όσα ήθελα να δώσω... Tώρα πια θα μάθετε τι απέγιναν όλοι αυτοί που αγάπησα και αγαπήσατε...Για το συγκεκριμένο βιβλίο φέρετε εσείς την αποκλειστική ευθύνη! Όλοι εσείς που αγαπήσατε τους ήρωες και τις ηρωίδες μου, που δεν είδατε χάρτινους χαρακτήρες, αλλά ψυχές αληθινές. Eσείς με παροτρύνατε με τον τρόπο σας να το γράψω...