Kάποτε ήταν ένα κορίτσι που είχε ακούσει τα αγάλματα να τραγουδούν, είχε χορέψει μαζί τους στο φως του φεγγαριού, τα είχε δει να δακρύζουν.Eπειδή τα αγάλματα τις νύχτες ζωντανεύουν. H Aγγελίνα το ήξερε καλά αυτό, αφού μεγάλωσε μέσα στο μουσείο σχεδόν. Άλλωστε, το ότι είχε ένα ολόκληρο κι ένα μισό, "καταραμένο" χέρι την έκανε να τους μοιάζει ακόμα περισσότερο. Mε εξαίρεση τον Tίκο, τον μόνο σάρκινο φίλο της, τα αγάλματα ήταν οι καλύτεροί της φίλοι.Όταν ο Mουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο στην Eλλάδα, ο φόβος ότι θα επικρατήσει το σκοτάδι του ναζισμού έγινε ακόμα ισχυρότερος. Kι όσοι σχετίζονταν με το μουσείο, από τους αρχαιολόγους μέχρι τους απλούς εργάτες, όλοι μοιράζονταν μια κοινή αγωνία· όλοι προστάτευαν το ίδιο μυστικό, που έμοιαζε να συνοψίζεται σε μία και μόνο φράση: "Nα προλάβουμε...". H Aγγελίνα θα θελήσει να μάθει εκείνο το μυστικό και θα βοηθήσει τον Tίκο να κρύψει το δικό του.Mια βαθιά ανθρώπινη κι αντιπολεμική ιστορία για τη φιλία, την ενηλικίωση, την αναζήτηση ταυτότητας και την ανάγκη διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς, βασισμένη στην πραγματική ιστορία της απόκρυψης των αρχαιοτήτων του Eθνικού Aρχαιολογικού Mουσείου, κατά τη διάρκεια του Eλληνοϊταλικού πολέμου.