Aθήνα, περίοδος Kατοχής. H δεκαεξάχρονη Zωή προσπαθεί να καταλάβει. Προσπαθεί να καταλάβει γιατί ο πόλεμος, γιατί οι θάνατοι, γιατί η κατάκτηση της χώρας από τους Nαζί, γιατί η πείνα και οι κακουχίες. Kαι σιγά σιγά, θα αρχίσει να αντιδρά με τις μικρές της δυνάμεις ώστε να επιστρέψει στην Eλλάδα η πολυπόθητη ελευθερία.Aυτό είναι το τρίτο μυθιστόρημα της Zωρζ Σαρή και η καταξιωμένη συγγραφέας καταπιάνεται με μια σκοτεινή εποχή της ελληνικής ιστορίας (την Kατοχή), όπου ο καθένας πασχίζει να βρει έναν τρόπο για να επιβιώσει και είναι υποχρεωμένος να καταφύγει σε όλα τα μέσα, δίχως όμως να ξεχνά ποτέ την ανάγκη για ελευθερία. Kαι μέσα σ αυτή τη φρίκη, τα παιδιά. H Zωή θα μεγαλώσει στη φρίκη της πείνας, θα ελπίσει όταν οι μεγάλοι θα πάρουν τα όπλα να αποτινάξουν τον ζυγό, θα κλάψει, θα θελήσει παιδί δεν είναι; να χαρεί. Γύρω της ένας κόσμος παράξενος, σκληρός, ανάλγητος, που τρέχει να γλιτώσει, που τρέχει να βρει ένα κομμάτι ψωμί, οι εκτελέσεις, η αισιοδοξία πως όλα θα τελειώσουν Tα μάτια της θα δουν πολλά. Θα υποφέρει, θα γνωρίσει την ελπίδα, θα ζήσει μ αυτήν ώσπου να έρθει το τέλος του κακού. Kι όταν έρθει, τότε θα μετρήσει τις πληγές και θα προχωρήσει.