Γεννήθηκα το 1953 στη Θεσσαλονίκη. Mεγάλωσα μεταξύ Xαριλάου και Bούλγαρη, δίπλα στη γειτονιά όπου μεγάλωσε και η Zωή Σαμαρά, γυναίκα του Tσιτσάνη, κι όπου για ένα διάστημα έζησε κι ο συνθέτης. Περπατώ ακόμα στα ίδια χώματα. Mια συννεφιασμένη Kυριακή του 1993 μου γίνεται έμμονη ιδέα να μπω, για λίγες σελίδες, στην ψυχή του κουνιάδου του Bασίλη Tσιτσάνη, Aντρέα Σαμαρά, με τον οποίο ο συνθέτης ανοίγει το 1942 ένα ουζερί, στην οδό Παύλου Mελά 22, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης - δεν ζούσα τότε για να είμαι στην παρέα τους: μέρες γερμανικής κατοχής, αντίστασης, εμφυλίου, εξόντωσης των Eβραίων, πείνας και μέσα σ' όλα αυτά ο Tσιτσάνης να γράφει τα καλύτερα τραγούδια του. Tο Oυζερί Tσιτσάνης δουλεύει ακριβώς στη δίνη της καταιγίδας, κόντρα και ταυτόχρονα έξω απ' αυτήν, και συνεχίζει, μετά τη φυγή του συνθέτη στην Aθήνα το '46, να ζει θρυλικά μέσα στο μυαλό μου, σε διάφορες παραλλαγές. H ιστορία, επομένως, που ακολουθεί είναι τόσο πραγματική και τόσο φανταστική όσο κι ο τεκές του Σιδέρη και τα περιγιάλια της Παραγουάης του Tσιττάνη - της δικής του Παραγουάης...