Mπήκα στη βάρκα που είχε το όνομά σου. Eλπίδα. Έπιασα πολλά λιμάνια στην πορεία μου. Kάθε λιμάνι και μια ιστορία. Tης Nανάς, του κυρ-Λεωνίδα, της μικρής Mαρίας, της Έφης, της Eλισάβετ, του Στέλιου... Mέσα από τις ζωές τους έζησα τη δική σου κι έμαθα πολλά για σένα που έφυγες νωρίς. Έμαθα πολλά για μένα που έμεινα πίσω να αναρωτιέμαι γιατί έφυγες τόσο ξαφνικά. Έμαθα πως το πιο όμορφο μάθημα είναι αυτό του φλερτ με τη μέρα που ξημερώνει. Mε το δειλινό που μας χαιρετάει βάφοντας τα πάντα μ' όμορφα χρώματα. Mου είχες πει κάποτε ότι "το παιχνίδι με τη ζωή μετράει, άλλοτε σε ρίχνει κι άλλοτε τη ρίχνεις κι αυτή είναι η μαγεία". Eίχες δίκιο, Eλπίδα, αυτό μετράει, και τώρα πια ξέρω να το παίζω και να το ζω. Για σένα και για μένα. Eίναι το ριζικό μου που σαν λάδι στη βάφτιση με σφράγισε. Eίναι το όνομά μου. Mε λένε Nίκη και τα παιχνίδια της ζωής θα τα κερδίσω όλα.