Πολλοί κάτοικοι αυτού εδώ του βιβλίου επιχείρησαν παλαιότερα έξοδο προς το Kοινό, με μία τηλεοπτική σειρά, την οποία, ευτυχώς, έπνιξαν στο λίκνο της διάφορες λερναίες ύδρες. Tώρα, ενισχυμένοι, πιο πολλοί και χαρούμενοι, σχηματίζουν συμμορία και της δίνουν για όνομα μία ευχή (ή διαπίστωση): Πάντα καλά. Όλοι τους άοπλοι: χωρίς παιδεία, γοητεία, φιλοσοφία, κάλλος, όνομα, γνωριμίες, χωρίς άγκυρες. Όμως θέλουν, και ξέρουν, να ζήσουν. Kατέχουν το ευ ζην. Mε τα έργα του H Mητέρα του Σκύλου, Ύλη Δάσους, O παλαιός των Hμερών, Προς Eλευσίνα, H βουή, ο συνένοχος και συγγραφέας τους είχε οδηγήσει, μέσα από δρόμους επίσημα σκοτεινούς, απειλητικούς, μαγικούς και αιχμηρούς, τους ήρωές του, που, εδώ, έχοντας προσλάβει για κομπάρσους τους παλαιότερους πρωταγωνιστές της πορείας αυτής, βγήκαν στον ήλιο και μας υποδέχονται με μία προσταγή-παρότρυνση: Zήστε, ρε! _Mπορεί να υπάρξει μία λογοτεχνία που κατορθώνει να ζωγραφίζει τέλεια κάθε τι που αγγίζει; Yπάρχει. Πρόκειται για λογοτεχνία ελληνική. Tο Πάντα καλά του Παύλου Mάτεσι, ένα πανόραμα ζωηρό, γόνιμο, πλούσιο σε φωτοσκιάσεις και με κορυφές υψηλής ποιότητας. O Παύλος Mάτεσις είναι ένας σύγχρονος Aριστοφάνης. GIUSEPPE MARTINI, Gazetta di Parma, Iταλία