Στη μεταπολίτευση έγινε μια μεγάλη σύγκρουση για τη δημιουργία εργοστασιακών σωματείων, που δυστυχώς απέτυχε και οι εργαζόμενοι σε αυτά τα εργοστάσια απολύθηκαν. Μέσα στα εργοστάσια συγκρούστηκαν και πάλι δύο γραμμές, η μία για τη δημιουργία εργοστασιακών σωματείων και η άλλη για κλαδικά, γιατί τα κλαδικά είναι πιο εύκολο να ελεγχθούν από τις κομματικές γραφειοκρατίες. ...Περίπου μαζί με τον Διαμαντή αποχωρήσαμε από την Πειραϊκή-Πατραϊκή το 1997-1998, όταν όλα είχαν τελειώσει. Στον Διαμαντή έχει μείνει η πίκρα πως δεν τα κατάφερε. Στα μέρη που γεννήθηκε, πριν από αυτόν έγιναν πολλοί αγώνες για το σταφιδικό, που ο ίδιος δεν τους γνώρισε αλλά μέσα απ' αυτούς ο λαός διαπλάστηκε με αυτή την παλικαριά, το φιλότιμο, έμαθε να έχει μπέσα. Προϊόν αυτής της περιρρέουσας ατμόσφαιρας είναι κι ο Διαμαντής, που εκλήθη από την ιστορία να πάει το κάρο πιο κάτω, κι αυτό ακριβώς έκανε: έγραψε ιστορία. Αγαπητέ Διαμαντή, ήταν μια δοκιμασία συναισθηματική ο πρόλογος σε αυτό το βιβλίο που πολύ καλά έκανες κι έγραψες, σε αυτή την κατάθεση ψυχής. Γιατί η πάλη ενάντια στην εξουσία είναι η πάλη της μνήμης ενάντια στη λήθη, κι αυτή η κατάθεση είναι που θα συνδέσει αυτό τον αγώνα με τις επόμενες γενιές. Παναγιώτης Κόρπας Φίλε μου, δεν φιλοδοξώ γράφοντας να διεκδικήσω δάφνες συγγραφικές, ούτε να προσθέσω κάτι στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος. Αυτά ας τα κάνουν αυτοί που μπορούν. Εγώ δεν έχω τέτοιες δυνατότητες. Μπορώ, πιστεύω όμως, να γράψω την αλήθεια, τίποτα περισσότερο. Και θα κριθώ. Διαμαντής Γκολφινόπουλος