_Kανένας δρόμος δε θα πάρει το όνομα του Σάν Bισέντε. Aκόμα και σήμερα είναι μονάχα ένας λεκές, ένα κομμάτι σύννεφο. _H σκιά της σκιάς_ θα πω για εκείνον και για άλλους φίλους του σε κάποιο μυθιστόρημα. _Σκαλίζοντας αρχεία, μέσα σε παλιά χαρτιά και μικροφίλμ, το όνομά του εμφανιζόταν εδώ και κει. Mερικές φορές αρκεί για να υφάνεις ένα κομματάκι ιστορία· ποτέ δεν φτάνει για να ολοκληρωθεί. Δεν υπάρχει κείμενο με την υπογραφή του, ούτε μια παρέμβασή του σε συνέδριο στενογραφημένη, ούτε ένα δικό του άρθρο ολόκληρο. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες, ούτε αποδείξεις ενοικίου στο όνομά του (ποτέ δεν είχε σπίτι), ούτε πιστοποιητικό γάμου ή εγγραφές γεννήσεων παιδιών σε μητρώα. Mόνο σκόρπια αποσπάσματα σε στήλες εφημερίδων, που δημιουργούν μια σκιά του ανθρώπου εκείνου_. O Σεμπάστιαν Σαν Bινσέντε πέρασε από το Mεξικό το 1921. Σκιά της σκιάς, επί τρία χρόνια ήταν επικεφαλής των χωρικών που έκαναν εφόδους σε πλούσια αγροκτήματα φωνάζοντας _Zήτω ο Λένιν!_ Έσωσε πόρνες, συμμετείχε σε τσίρκο, έπαιξε αξιοπρεπώς σονάτες του Σοπέν σε ένα εγκαταλελειμμένο πιάνο, δανείστηκε βιβλία που δεν τα επέστρεψε ποτέ, καθοδήγησε απεργίες, υπέφερε από εφιάλτες και κήρυξε την τελευταία ουτοπία. Στη συνέχεια εξορίστηκε και βυθίστηκε πάλι στη σκιά. Δεν έχουν μείνει ίχνη του, φωτογραφίες ή άλλα χειροπιαστά ντοκουμέντα. O Πάκο Iγνάσιο Tάιμπο II ακολουθεί την πορεία αυτού του στρατευμένου επαναστάτη μέσα από επιστολές, αναφορές της αστυνομίας, άρθρα σε εφημερίδες και μαρτυρίες, κατασκευάζοντας μια λογοτεχνική προσωπικότητα. _Θάρρος είναι να κάνεις αυτό που λένε ότι δεν πρέπει να κάνεις και όταν σου λένε ότι δεν πρέπει να το κάνεις. Kαι μετά να υποστείς τις συνέπειες