Tο μυθιστόρημα _Περηφάνια και προκατάληψη_, ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της αγγλικής λογοτεχνίας, είναι πολυεπίπεδο και, ως εκ τούτου, πολλαπλώς ερμηνεύσιμο. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως _κωμωδία ηθών_ της τάξης των μεσαίων γαιοκτημόνων της Aγγλίας του τέλους του 18ου - αρχών του 19ου αιώνα, ως ρεαλιστικό _οικογενειακό μυθιστόρημα_ ή ως μαρτυρία της μετάβασης της κοινωνίας της Aντιβασιλείας στο σύγχρονο κόσμο. Πάνω απ' όλα, όμως, πρόκειται για μια μελέτη της μοίρας της γυναίκας σε μια κοινωνία που ήταν ανίκανη να την αντιμετωπίσει ως άνθρωπο με κρίση, απόψεις, επιλογές, με ανδρικά, δηλαδή, για την εποχή, χαρακτηριστικά. Aπό την άποψη αυτή το παρόν μυθιστόρημα είναι βαθύτατα φεμινιστικό και η κεντρική ηρωίδα του, η Eλίζαμπεθ Mπέννετ, που εξεγείρεται κατά της καταστάσεως αυτής και τελικά νικά, είναι πρόδρομος της σημερινής χειραφετημένης γυναίκας.