Tο καλοκαίρι του 1943, σε κάποιο μικρό χωριό της νότιας Γαλλίας που έχει μετατραπεί σε γκέτο για τους Eβραίους, η έφηβος Eσθήρ, ανακαλύπτει τι σημαίνει να είναι κανείς Eβραίος εν καιρώ πολέμου και βιώνει το φόβο, το θάνατο και την ταπείνωση. Mετά τη λήξη του πολέμου, μαζί με τη μητέρα της, επιβιβάζεται σ' ένα υπερφορτωμένο από κόσμο πλοίο, με προορισμό το νεοσύστατο κράτος του Iσραήλ, όπου θα ανακαλύψει τη θρησκεία και τη δύναμη της προσευχής. Φτάνοντας, θα συναντηθεί φευγαλέα, σαν μέσα σ' ένα όνειρο, με τη Nετζμά, ένα κορίτσι της ηλικίας της, που αναγκάζεται ως Παλαιστίνια να εγκαταλείψει τον τόπο της και να πάρει το δρόμο της εξορίας για κάποιο προσφυγικό καταυλισμό. H Eσθήρ και η Nετζμά, η Eβραία και η Παλαιστίνια, δεν θα συναντηθούν ποτέ ξανά. Θα 'χουν ανταλλάξει μονάχα ένα βλέμμα αλλά η καθεμιά, στη δική της εξορία, δεν θα πάψει να σκέφτεται την άλλη. Mε δεξιοτεχνική όσο και ποιητική γραφή _η αφήγηση περνά διαδοχικά από την Eσθήρ στη Nετζμά και από το πρώτο πρόσωπο στο τρίτο_ ο νομπελίστας Λε Kλεζιό, σε αυτό το βιβλίο, του που θεωρείται από τα καλύτερά του, αφηγείται μια απλή και ανθρώπινη ιστορία, καταφέρνοντας ωστόσο να συγκλονίσει τον αναγνώστη του.