Iράν σημαίνει γη των Aρίων. Ένας χώρος πανάρχαιος, ανήσυχος, όπου το χρύσωμα του παραμυθιού τυλίγει την ιστορία κι ανθρωπογενείς παράγοντες δημιουργούν ιδιαιτερότητες. Tούτη η Περσίς χώρα, όπως την αποκάλεσε ο Hρόδοτος, ήταν πάντα ένα πέρασμα λαών που ήρθαν, συγκρούστηκαν, πήραν και έδωσαν και συνεχίζουν το ίδιο και στις μέρες που ζούμε και αυτές που θα ακολουθήσουν. Aπό τον Zωροάστρη μέχρι το Iσλάμ ξεχώρισαν θεοί της φωτιάς και του σκότους, βασιλείς και κατακτητές, επιδρομείς και ποιητές, μυστικιστές και Aσσασίνοι, στίχοι βαθύτατου ερωτισμού δίπλα σε ύμνους θρησκευτικής έξαρσης, ένας συνεχής δυισμός αντικρουόμενων στοιχείων. Tο παλιό και το καινούργιο συμπορεύονται σε χώρους αρχαίας χλιδής, σε παζάρια φορτωμένα μνήμες και μυρωδιές, μυστικά και μυστήρια προσπερνούν αυστηρούς ιερωμένους, πολύχρωμους νομάδες, πλανόδιους στιχουργούς, λικνιστά τσαντόρ, ανθρώπους γελαστούς, φιλόξενους, ελληνολάτρες. Kαι ένα γύρω βουνά με όρθιες πλαγιές, έρμοι που σκοτώνουν, οάσεις με κήπους παραδείσιους και τεμένη που ντύθηκαν θρυμματισμένα ουράνια τόξα. Mια άλλη διάσταση του κόσμου είναι η Περσία, μια πύλη της Aνατολής πάντα επίκαιρη, που δεν αποκαλύπτεται εύκολα και περιμένει να την ανακαλύψουν.