Ενδεικτικά: Περί ειμαρμένης, Περί προνοίας, Περί έρωτος, Σχετικά με την απάθεια των ασωμάτων, Η αιωνιότητα και ο χρόνος κ.ά. Ο Πλωτίνος γεννήθηκε στην Άνω Αίγυπτο περί το 203 μ.Χ και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια. Σπούδασε κοντά στους αλεξανδρινούς δασκάλους φιλοσοφίας και κυρίως στον πλατωνικό Αμμώνιο Σακκά. Θέλοντας να γνωρίσει τη σκέψη της Ανατολής, κατατάχτηκε στον στρατό του αυτοκράτορα Γορδιανού που εκστράτευε στην Περσία. Όταν ο αυτοκρατορικός στρατός νικήθηκε, ο Πλωτίνος κατόρθωσε να σωθεί, να φτάσει στην Αντιόχεια και κατόπιν στη Ρώμη, όπου έζησε ώς το τέλος της ζωής του. Δίδαξε τη φιλοσοφία και απέκτησε φήμη, τόσο ως δάσκαλος όσο και ως ηθική προσωπικότητα. Ανάμεσα στους μαθητές του βρέθηκαν εξέχοντα πρόσωπα της ρωμαϊκής κοινωνίας -ακόμα και ο αυτοκράτορας Γαλιηνός. Το όνειρό του για την ίδρυση μιας πόλης στην Καμπανία, με το όνομα Πλατωνόπολις, που θα διοικούνταν σύμφωνα με τα πλατωνικά ιδεώδη, υπονομεύτηκε από τους αυτοκρατορικούς μυστικοσυμβούλους. Άρχισε να γράφει όταν ήταν ήδη 49 ετών. Σημείωνε στο χαρτί τις φιλοσοφικές αναπτύξεις του, χωρίς δεύτερη ανάγνωση, χωρίς διορθώσεις και συχνά χωρίς να διακόπτει τις συζητήσεις του με τους μαθητές του. Από τους τελευταίους, ο Πορφύριος ανέλαβε το καθήκον του φιλολογικού επιμελητή και εκδότη του έργου του δασκάλου του, και το διαίρεσε σε 6 βιβλία των 9 πραγματειών, τα οποία ονόμασε γι' αυτό "Εννεάδες". Ο Πλωτίνος, ένας από τους τελευταίους μεγάλους εκπροσώπους του φιλοσοφικού λόγου, πέθανε το 270 μ.Χ στην Καμπανία.