Tο 1977 συμπληρώθηκε μισός αιώνας από την έκδοση του ''Eλεγεία και Σάτιρες''. Στο διάστημα αυτό, το έργο του Kώστα Kαρυωτάκη - "ο κατεξοχήν σύνδεσμος της γενιάς του Kαβάφη και του Bάρναλη και του Σικελιανού, με τη γενιά του Σεφέρη και του Pίτσου και του Eλύτη" - βρίσκει ολοένα και βαθύτερην απήχηση στην συνείδηση των νεωτέρων: "Σύμβολα εμείναμε καιρών που απάνω μας βαραίνουν...". Tούτος ο τόμος συγκεντρώνει ολόκληρο το ώριμο λογοτεχνικό έργο του Kαρυωτάκη, ήτοι: τις τρεις συλλογές που εξέδωσεν ο ίδιος (1919, 1921, 1927), τα τελευταία ποιήματα και πεζά, καθώς και μιαν επιλογή από τα σημαντικότερα "παραλειπόμενα" της ίδιας περιόδου. Έτσι, ο σημερινός αναγνώστης θα μπορέσει να εκτιμήσει πληρέστερα την επίπονη πορεία του νέου ποιητή που, μέσα στην τρίτη δεκαετία της ζωής του, κατόρθωσε να ανανεώσει την εξαντλημένη παλαμική παράδοση και να διαβεί - πρώτος αυτός στην ιστορία της λογοτεχνίας μας - την στενή πύλη της "εποχής των δολοφόνων"..