Ο 7ος αι. έχει ποικίλως αξιολογηθεί από την σύγχρονη ιστοριογραφία· αναγνωρίζεται ως μεταβατική εποχή, η οποία εισάγει στην «πραγματική» Βυζαντινή περίοδο του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους. Φυσικά, όταν αναφερόμαστε στον 7ο αι. να υπενθυμίσουμε ότι πρόκειται για μία εποχή της οποίας το τέλος ορίζεται με την άνοδο του Λέοντος Γ΄ Ισαύρου και την μετά από λίγο έναρξη της Εικονομαχίας. Ο 7ος αι. εκτός των άλλων αποτελεί σταθμό και στην εκκλησιαστική Ιστορία του Βυζαντινού κράτους, διότι οι μεγάλες δογματικές συγκρούσεις του παρελθόντος κορυφώνονται, συνάμα δε και εκτονώνονται την εποχή αυτή, προσφέροντας έτσι την πολυπόθητη ειρήνη και ηρεμία στον χώρο της Εκκλησίας και της κοινωνίας, με το όποιο τίμημα. Οι δώδεκα μελέτες-κεφάλαια του παρόντος τόμου αντιμετωπίζουν εισαγωγικά θέματα και προβλήματα της Μεσοβυζαντινής ιστορίας. Η αντιμετώπιση και λύση των προβλημάτων αυτών συμβάλλει αποτελεσματικά στην πληρέστερη κατανόηση της εποχής και των εμπλεκομένων προσώπων. Οι μελέτες αυτές είτε έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά είτε είναι ανέκδοτες, αλλά πάντως αποτελούν μία θεματολογική ενότητα με κύριο χαρακτηριστικό την διερεύνηση των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας, Εξουσίας και Ορθοδοξίας στην μέση εποχή