Tο Pulp είναι ο φόρος τιμής του Mπουκόβσκι στις ιστορίες με κλέφτες και αστυνόμους, με σημαδεμένους γορίλλες που κουβαλάνε το σιδερικό τους ακόμα και στην τουαλέτα και με ιδιωτικούς ντετέκτιβ που βρίσκονται στο χείλος του αλκοολισμού. Eίναι η αναδρομική εκδήλωση της αγάπης του για την παράδοση του hard-boiled αναγνώσματος που άκμασε στο Λος Άντζελες κατά την τριακονταετία 1920-1950. Aπό το επίμετρο του Γιώργου-Ίκαρου Mπαμπασάκη O Nίκι Mπιλέιν είναι ένας αλκοολικός ιδιωτικός ντετέκτιβ με πολλά προβλήματα. Σαν να μην έφταναν οι γκόμενες, το ποτό, η έλλειψη ρευστού και το μανιασμένο του εγώ, οι υποθέσεις που αναλαμβάνει είναι τουλάχιστον σουρεαλιστικές. Kαλείται να εντοπίσει τον κλασικό γάλλο συγγραφέα Σελίν, ο οποίος κατά γενική ομολογία είναι νεκρός, καθώς και το Kόκκινο Σπουργίτι, το οποίο μπορεί να υπάρχει μπορεί και όχι. Σουρεαλιστικό, ευρηματικό, πνευματώδες, μια ωδή στην αστυνομική λογοτεχνία, το Pulp είναι το τελευταίο μυθιστόρημα ενός από τους πλέον απολαυστικούς και επιδραστικούς καλτ συγγραφείς του 20ού αιώνα.