Η Σαπφώ διαμορφώνει έναν κόσμο ο οποίος καταφάσκει στον έρωτα και αντιπαρατίθεται στη βία του πολέμου εισάγοντας μιαν ηθική του συναισθήματος που οι ποιότητές του καταξιώνουν την ανθρώπινη ζωή. Είναι ένας κόσμος που αποστρέφεται τον επιδεικτικό πλουτισμό, την τρυφή και τη ματαιότητα του φαίνεσθαι. Η ?βροσύνα της σαπφικής ποίησης διαθέτει την ευωδία των ρόδων της Πιερίας, το ιμερόφωνο κελάηδημα των αηδονιών, τη γεύση του μελιού, τη λάμψη της ροδοδάκτυλης σελήνης, το φέγγος της νεότητας των κοριτσιών, τους ήχους από τα ηδύφωνα άσματα της χελλύνας, στρώμναν ?π? μολθάκαν (τις μαλακές φλοκάτες), τον όμορφο νιόγαμπρο παρόμοιο με λυγερό κλαράκι και βέβαια το γλυκύπικρον ?μάχανον ?ρπετον του έρωτα. (Τασούλα Καραγεωργίου, από τον πρόλογο του βιβλίου)