Έπρεπε να μείνω συγκεντρωμένη στον στόχο μου, να επιβιώσω, να βγω στην επιφάνεια, να αντιμετωπίσω αυτούς που μ’ έριξαν στους Λαβυρίνθους, να πάρω την εκδίκησή μου. Τώρα είμαι στην τελευταία αίθουσα της υπόγειας πολιτείας. Από μακριά, βλέπω μια μικροσκοπική ρωγμή στους βραχώδεις τοίχους. Μια σχισμή που αφήνει να διεισδύσει μια ασθενική υποψία φωτός. Δεν είναι το συνηθισμένο φως των πόλεων, είναι το σκληρό φως της ερήμου, το φως που σε τυφλώνει. Δεν μπορείς να δεις τα πράγματα καθαρά, βλέπεις μόνο το περίγραμμά τους, μακρινές σκιές με ακαθόριστο σχήμα. Όταν ανέβω στην επιφάνεια, δεν θα έχω καθόλου χρόνο να σκεφτώ, πρέπει να είμαι προετοιμασμένη να εκτελέσω την αποστολή μου. Κρατάω πύρινη ρομφαία και θα πρέπει να πέσει αμείλικτη στα κεφάλια των ασεβών, να βυθιστεί στο αίμα, που θα τους πνίξει. 24 Σεπτέμβρη 2014. Σ’ ένα απομονωμένο αγρόκτημα έξω από τον Μαραθώνα, η αστυνομία ανακαλύπτει τα πέντε πτώματα της οικογένειας Μαυρονικόλα. Παντού γύρω αίμα... Πολύ αίμα. Το σκηνικό της αποτρόπαιης δολοφονίας παραπέμπει σε συμβόλαιο θανάτου από επαγγελματίες εκτελεστές. Για ποιο λόγο όμως κάποιος να πληρώσει ένα τέτοιο συμβόλαιο για μια συνηθισμένη οικογένεια; Η αστυνόμος Τρύπη και η πρώτη ομάδα ερευνών του Τμήματος Εγκλημάτων Κατά Ζωής αποδύονται σ’ έναν απεγνωσμένο αγώνα για να εξιχνιάσουν το σκοτεινό, μυστηριώδες έγκλημα. Κι από τη στιγμή που διαπιστώνουν ότι η θυγατέρα του Μαυρονικόλα είναι ακόμη ζωντανή, συνειδητοποιούν ότι πρέπει να εντοπίσουν το ταχύτερο δυνατό ποιος κρύβεται πίσω από την εφιαλτική ομαδική δολοφονία. Σ’ ένα διαρκώς μεταλλασσόμενο περιβάλλον, όπου διεφθαρμένοι επιχειρηματίες με απόλυτα νόμιμες επιχειρήσεις, μπράβοι, ενδιάμεσοι και επαγγελματίες εκτελεστές κινούνται στο σκοτάδι, ακολουθώντας πιστά τους σκληρούς νόμους της νύχτας, τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και το έδαφος μοιάζει με κινούμενη άμμο... Ένα νουάρ αστυνομικό μυθιστόρημα που ξετυλίγεται σαν πορεία σε λαβύρινθο φωτογραφίζοντας μια διαφορετική όψη του υποκόσμου.