Ένας καραβοτσακισμένος συγγραφέας ξεκινάει ένα μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα των σκυλάδικων για να γράψει γι’ αυτά. Ως το τέλος ερωτεύεται, μπλέκει με τις μικρομαφίες, καταδύεται στις γεωγραφίες των ανθρώπων τους, περνάει ξυστά από τα δόντια του κροκόδειλου, τα ναρκωτικά, τη βία και την αστυνομία. Οι μικροί και μεγάλοι ήρωες που επιζούν και επιβιώνουν πέριξ του σκυλάδικου, δεν είναι υπερβολικοί, ούτε φανταστικοί. Είναι βγαλμένοι από τα σπλάχνα ακριβώς αυτής της ανθρωπογεωγραφίας. Γιατί το σκυλάδικο είναι τόπος άρσης. Είναι τόπος αδιαμεσολάβητης επιθυμίας. Είναι τόπος υπερβολής. Ας πέθαινες να γλίτωνα. Ο Δημήτρης Κερασίδης (Τετράς, η Ξακουστή του Πειραιώς, Οι Άθλοι του Ηρακλή) και ο Δημήτρης Κρις-Αγκαράι (Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ, Σύμβουλος Ερωτικών Υποθέσεων) απεικονίζουν με γλαφυρότητα και ερωτισμό την τρέλα για ξενύχτια, τις φαντασιώσεις και τις φιλοδοξίες μιας ολόκληρης γενιάς. Ένα graphic novel που καταπιάνεται με τη δεκαετία του ‘80, δηλαδή τη δεκαετία των σημαντικών ιδεολογικών ανακατατάξεων στους τρόπους πρόσληψης του λεγόμενου «λαϊκού» τραγουδιού, αλλά και της απομυθοποίησης του πολιτικού τραγουδιού. Το σκυλάδικο έχει απασχολήσει πολλούς καλλιτέχνες, δημιουργούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς, ζωγράφους, ώστε να το αναπαραστήσουν και να το αναβιώσουν ή να το περιγράψουν και να το εικονογραφήσουν. Το είδαμε στο Όλα Είναι Δρόμος του Παντελή Βούλγαρη με το περίφημο Βιετνάμ. Το είδαμε στο Αυτή η Νύχτα Μένει του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Στην τηλεοπτική σειρά Μαύρα Μεσάνυχτα των Βασίλη Ρίσβα και Δήμητρας Σακαλή. Το ‘χουμε δει σε βιβλία του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, του Θωμά Κοροβίνη, στα ποιήματα του Θωμά Γκόρπα, του Γιάννη Βαρβέρη, στα δοκίμια του Κωστή Παπαγιώργη, σε λαϊκές βιογραφίες. Σειρά τώρα σε αυτή τη παράδοση έχει και το Σκυλονουάρ —και η συμβολή του θα σας μείνει αξέχαστη. Ρίχ’ το Ηλία!