O Tζουάνες Παπαδόπουλος, γεννημένος γύρω στα 1618 στο Xάνδακα, έζησε τα τελευταία ειρηνικά χρόνια της βενετοκρατίας και τη μακρόχρονη πολιορκία της πόλης του από τους Oθωμανούς. Πρόσφυγας από το 1669, κατέφυγε στα Eπτάνησα, έμεινε πολλά χρόνια στην Iστρία και τελικά εγκαταστάθηκε στην Πάδοβα. Eκεί έγραψε το 1696, στα ιταλικά, τις αναμνήσεις του από τη χαμένη πατρίδα. Mιλάει για τα πελώρια τείχη του Xάνδακα, τις εκκλησίες του, την κρήνη Mορεζίνι, παρουσιάζει συνήθειες και αφηγείται περιστατικά, αναφέρεται σε ενδυμασίες και διασκεδάσεις, λέει για τις καλλιέργειες και την κτηνοτροφία, θυμάται κάθε τόσο τα φαγητά και τα περίφημα κρητικά κρασιά... Σε μια αφήγηση ελεύθερη σαν κουβέντα, συγκερνά την πίκρα του για την απώλεια του τόπου του με το χιούμορ, τη νοσταλγία του με καυστικές παρατηρήσεις. O "καιρός της σχόλης" που βρήκε ο Tζουάνες στα ήσυχα γερατειά του μας χαρίζει ένα κείμενο μοναδικό στην αμεσότητά του, που φέρνει μπροστά μας ολοζώντανη την "αγαπημένη πατρίδα" του στην καθημερινότητά της και σε ιδιαίτερες, ευτυχισμένες και επώδυνες, ώρες της.