Ο έρωτας ενός καθηγητή προς τον φοιτητή προστατευόμενό του και τα συγκεχυμένα αισθήματα που τρέφει ο νεαρός φοιτητής προς τον καθηγητή αλλά και τη σύζυγό του, ανομολόγητες σκέψεις, τύψεις, ενοχές, ντροπή - όλα δοσμένα με τη μεγαλοσύνη που μπορεί να ντύνει τα πράγματα η κλασική λογοτεχνία... Ένα έργο που προκάλεσε αίσθηση στην εποχή του και συνεχίζει να προκαλεί... "Έχουν περάσει από τότε σαράντα χρόνια: κι όμως ακόμα και σήμερα, στη διάρκεια μιας ομιλίας, όταν με παρασύρει η ορμή του λόγου, νιώθω ξαφνικά με αμηχανία πως δεν μιλάω εγώ, μα κάποιος άλλος που λες και δανείστηκε το στόμα μου για να εκφραστεί. Αναγνωρίζω τότε τη φωνή ενός αγαπημένου νεκρού, ενός νεκρού που δεν ανέπνεε πια παρά μονάχα στα χείλη μου: πάντα ο ενθουσιασμός του μου δίνει φτερά, αυτός υπαγορεύει τα λόγια μου. Και το ξέρω, τα έργα του είναι εκείνα που με δημιούργησαν".