Τα εις εαυτόν του Μάρκου Αυρήλιου είναι ένα φιλοσοφικό επίτευγμα κι ένας στωικός ύμνος προς τη ζωή: μας υπενθυμίζουν πως δεν υπάρχει πιο εισακουσμένη προσευχή από την ευγνωμοσύνη και πιο σπουδαίος σκοπός από την κατανόηση και την καλοσύνη. Δεκαεννιά αιώνες μετά τη συγγραφή του, το ημερολόγιο αυτό, που το έγραφε στην πρώτη γραμμή του μετώπου για να εμψυχώνει τον εαυτό του, παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ, κι εμείς αισθανόμαστε τυχεροί που μπορούμε να βουτήξουμε στην κολυμβήθρα των μύχιων ενός σπουδαίου ανθρώπου. Ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος (121-180 μ.Χ.), ο τελευταίος από τους «πέντε καλούς αυτοκράτορες» της Ρώμης, ανήλθε στον θρόνο σε ηλικία 40 ετών και παρότι η ηγεμονία του σημαδεύτηκε από συνεχείς πολεμικές συγκρούσεις, χαρακτηρίστηκε συνολικά από σταθερότητα και ευημερία. Πέρα όμως από το κυβερνητικό και νομοθετικό του έργο, ο Μάρκος Αυρήλιος εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους στωικούς φιλοσόφους. Τα εις εαυτόν, που δεν προορίζονταν για δημοσίευση, γράφτηκαν σε μια περίοδο δέκα ετών και τυπώθηκαν για πρώτη φορά στη Ζυρίχη το 1558, από ένα αντίγραφο χειρογράφου που πλέον έχει χαθεί. Η Αναστασία Καλλιοντζή αποδίδει σε αυτόν τον τόμο μια νέα μετάφραση από τα αρχαία ελληνικά.