Έρωτας, προδοσία, αδικία, καταπίεση, ντροπή και ενοχές είναι οι εφιάλτες της Φωτεινής από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Τα στερημένα από τη γονική αγάπη παιδικά χρόνια, η ντροπή στην οποία τη βύθισε η ίδια της η μάνα, η εφηβεία δίπλα στην αυταρχική θεία, όλα είναι πληγές που μόνο ο έρωτάς της με τον Περικλή μπορεί να επουλώσει. Ωστόσο, αυτός ο έρωτας έμελλε να εξελιχθεί στον χειρότερο εφιάλτη της. Την ημέρα που είναι έτοιμη να παραιτηθεί από την ίδια της τη ζωή, η φράση «τα φαντάσματα να τα κοιτάς στα μάτια, μόνο έτσι θα τα νικήσεις» είναι η ελπίδα που θα την κρατήσει όρθια. Η Φωτεινή φτάνει στο νησί για την κηδεία της μητέρας της, και όλες οι εικόνες από το παρελθόν, όμορφες και άσχημες, ζωντανεύουν στη μνήμη της. Στον τόπο όπου ορίστηκε η σκληρή μοίρα της, στον ίδιο τόπο θα επιστρέψει για να ξαναγράψει το βιβλίο της ζωής της. Γιατί τώρα, δώδεκα χρόνια μετά την οδυνηρή φυγή της, έχει πια τη δύναμη να διώξει τα φαντάσματα και να βγει στο φως του έρωτα...