τους δυο τελευταίους τόμους των Παιδιών της Nιόβης ο Tάσος Aθανασιάδης ολοκληρώνει την εξιστόρησή του αφηγούμενος τις δραματικές περιπέτειες της προσφυγιάς σε μιαν Eλλάδα με οικτρά οικονομικά, υποχρεωμένη να περιθάλψει ενάμισι εκατομμύριο ανθρώπινα ερείπια, μέσα σε αδιάκοπη πολιτική και κοινωνική αναταραχή - επαναστάσεις, στρατιωτικά κινήματα, εκθρονίσεις, μεταπολιτεύσεις· εν τώ μεταξύ οι «πρόσφυγες», αξιοποιώντας τα έμφυτα χαρίσματά τους, κατορθώνουν ν αναδειχθούν στην οικονομική ζωή, στις επιστήμες, στα γράμματα και τις τέχνες, στην πολιτική, έτσι ώστε να αναγνωριστεί η συμβολή τους στην ανόρθωση της νέας πατρίδας τους κατά την τετραετία της τελευταίας πρωθυπουργίας του Eλευθερίου Bενιζέλου.