Στην άκρη της πόλης, απομονωμένο και σιωπηλό, στέκεται το χάρτινο σπίτι. Σ' αυτό το σπίτι δεν κατοικούν άνθρωποι, παρά μόνο χαρτιά. Ο καλύτερος φίλος τους είναι ο άνεμος. Μια μέρα, ένα μικρό χαρτί βρέθηκε καθισμένο στο περβάζι του ανοιχτού παραθύρου. Ο άνεμος, που είχε κοιμηθεί δυο ολόκληρες μέρες και ξύπνησε φρέσκος φρέσκος, μόλις το είδε το ρώτησε: "Τι κάνεις εδώ, μικρό χαρτί;" "Βλέπω τον κόσμο". "Ποιον κόσμο;" "Αυτόν που είναι έξω από το παράθυρο". "Μα αυτό δεν είναι κόσμος!" "Δεν είναι; Και πού είναι ο κόσμος;" "Μπορώ να σε ταξιδέψω και να τον δεις, αν μου το ζητήσεις!" "Σ' το ζητάω, θέλω να γνωρίσω τον κόσμο!"