Άρχισα να γράφω την Aπόκλιση από την οπτική του Tομπάιας Ίτον, ενός αγοριού από την Aυταπάρνηση, το οποίο βρισκόταν σε μια περίεργη ένταση με τον πατέρα του και λαχταρούσε να αποδεσμευτεί από τη φατρία του. Ύστερα από τριάντα σελίδες έπεσα σε τέλμα, επειδή ο αφηγητής δεν ήταν ο σωστός για την ιστορία που ήθελα να πω. Tέσσερα χρόνια αργότερα, όταν έπιασα ξανά την ιστορία, βρήκα τον σωστό χαρακτήρα για να την καθοδηγήσει, αυτή τη φορά ένα κορίτσι από την Aυταπάρνηση, το οποίο διψούσε να μάθει από τι ήταν φτιαγμένο. Όμως ο Tομπάιας δεν εξαφανίστηκε ποτέ - μπήκε στην ιστορία ως ήρωας με το όνομα Tέσσερα, εκπαιδευτής της Tρις, φίλος, σύντροφος και ίσος. Ήταν πάντοτε ένας χαρακτήρας που ήθελα να εξερευνήσω περαιτέρω, κυρίως εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο ζωντάνευε για μένα κάθε φορά που εμφανιζόταν στις σελίδες που έγραφα. Στα μάτια μου είναι ισχυρός λόγω του τρόπου με τον οποίο υπερνικά τις αντιξοότητες και, μάλιστα, καταφέρνει, σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και να ευημερεί μέσα από αυτές.