Το Βιβλίο του λυκόφωτος (Crepusculario), η ποιητική συλλογή με την οποία πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα ο Πάμπλο Νερούδα, εκδόθηκε ιδίοις αναλώμασι στο Σαντιάγο το 1923 και περιλαμβάνει ποιήματα γραμμένα από το 1920 μέχρι το 1923. Τα ποιήματα αυτά, τα πρωτόλεια του πάμφτωχου, συνεσταλμένου επαρχιώτη φοιτητή που εγκαθίσταται στην αφιλόξενη χιλιανή πρωτεύουσα αναζητώντας καταφύγιο στην ποίηση, κυκλοφορούν για πρώτη φορά στο σύνολό τους στα ελληνικά. Η ξεχωριστή φωνή του Νερούδα είναι εδώ ήδη αναγνωρίσιμη· μουσικότητα, λυρισμός, έντονη εικονοποιία και ρομαντική διάθεση, που προσιδιάζει στο νεαρό της ηλικίας του. Η εγχώρια κριτική υποδέχεται θερμά τον δεκαεννιάχρονο δημιουργό: ο Ραούλ Σίλβα Κάστρο χαιρετίζει «την έλευση ενός ταλαντούχου ποιητή» και ο διάσημος Alone (ψευδώνυμο του Ερνάν Ντίαζ Αριέτα) πλέκει το εγκώμιό του στην εφημερίδα La Nacion γράφοντας χαρακτηριστικά: «Μπορούμε δικαιολογημένα να ελπίζουμε ότι, όπως ήδη ξεχωρίζει ανάμεσα στους εκπροσώπους της γενιάς του, έτσι και στο μέλλον, αν δεν επέμβει η τυφλή μοίρα, θα έχει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους σπουδαιότερους λογοτέχνες όλων των εποχών». Η παρούσα δίγλωσση έκδοση σε μετάφραση του Πέδρο Βικούνια συνοδεύεται από ένα εισαγωγικό κείμενο του Ερνάν Λογιόλα, ακαδημαϊκού και σημαντικού μελετητή του Νερούδα, στο οποίο παρουσιάζονται οι διαφορετικές φάσεις συγγραφής των ποιημάτων της συλλογής, αναλύονται τα κεντρικά θέματα της πρώιμης συγγραφικής περιόδου του ποιητή και δίνεται το στίγμα της εποχής που γέννησε το Βιβλίο του λυκόφωτος.