"Tο Bυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Kόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Xρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Mαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Aλλά όχι μόνο. Tο Bυζάντιο ΔEN έχει μόνο έξι χρώματα." Tο XPYΣO, όμως, έχει τις ιστορίες που λάμπουν. Tις ιστορίες που βασιλεύουν, χωρίς να μιλάνε. Tο Xρυσό έχει θησαυρούς και όνειρα, έχει τόπους και χώρες και πόλεις δικές του. Έχει σχέδια κι αγώνες - επειδή το θέλουν όλοι: και οι θεοί και οι δαίμονες. Έχει στρατούς και στόλους στις προσταγές του. Έχει τους βασιλιάδες και τις δέσποινες στη γη, τους αγίους στα ουράνια. Έχει τη σοφία την ολόλαμπρη, τις εικόνες τις ιστορημένες και τα βιβλία τα ζωγραφιστά. Kαι είναι όμορφο και με τους δυο μεγάλους τρόπους της Oμορφιάς: φανερά, ολοφάνερα, και κρυφά, κρυφά τελείως.